Begin deze maand reed Aart Steenbergen namens Gesink/Rabelink met een vrachtwagen vol voedsel (10 ton aardappelen) en hulpgoederen naar de Oekraïense grens. Op maandag 4 april vertrok hij naar Polen, een dag later al konden de goederen verder worden verspreid in Oekraïne. Aart maakte een verslag van zijn ervaringen.

“Direct na het uitbreken van de oorlog in Oekraïne heb ik de leiding van Gesink/Rabelink laten weten dat ik beschikbaar ben voor een hulpgoederentransport richting Oekraïne”, meldt Aart, die (als zzp’er) voor ons rijdt. In samenwerking met het Doetinchemse logistieke bedrijf Vesta Netherlands – directeur Vera Simon en medewerkster Wilma Hagelstein met name – werd een hulpactie op poten gezet. “Intussen hadden mijn vrouw Hanneke en ik onze contacten binnen respectievelijk de Soroptimistenclub Zutphen en de Lionsclub Bronckhorst, beide onderdeel van wereldwijde ngo’s, enthousiast gemaakt die op hun beurt ook nog aan het inzamelen gingen”, vervolgt Aart. “Zij kwamen vrijdags met vele auto’s vol hulpgoederen rechtstreeks naar Vesta in Doetinchem. Meelevende burgers in onze woonplaats Keijenborg deden er ook nog een schepje bovenop. Ook de contacten van Wilma lieten zich niet onbetuigd. Dinxcenter, Buuls Doetinchem, PvdA Doetinchem en voetbalclub DSV brachten ook busjes en aanhangers vol hulpgoederen.” [caption id="attachment_11950" align="alignleft" width="300"]

Jaap Berenbak, Marco Huntelaar en Hennita van de Weijdeven (vlnr) van de Lionsclub Bronckhorst.[/caption] Met veel hulp werden de goederen gesorteerd en gepalletiseerd. Op vrijdagmiddag begon Aart samen met Thomas, vriend van Wilma, de trailer te laden en alle goederen leken erin te passen. “Tot ik op zaterdagmorgen verrast werd met de mededeling dat Vitaly 14 ton aardappelen beschikbaar stelde. Zelf af te halen in Terborg”, laat Aart weten. Een logistiek (luxe)probleem, want daar was geen ruimte meer voor. “Dus de trailer gedeeltelijk gelost, ermee naar Terborg gereden, bijna 10 ton aardappelen midden in de trailer geladen, en weer naar Doetinchem. Alle overige hulpgoederen erachter geladen en ook nog bovenop de aardappelen gestapeld en toen was de trailer vol.” Maandagochtend om 5.00 uur vertrok Aart. Na de maximale tien uren gereden te hebben, en net over de Poolse grens negen uren rust, ging hij dinsdagmorgen weer vroeg op pad. “Ik heb Vera ingelicht dat ik verwachtte rond 14.00 uur in Chelm (20 kilometer voor de Oekraïense grens) te arriveren. En gevraagd of ze me die middag nog wilden lossen.” Dat was goed geregeld: bij aankomst in Chelm stond een hele ploeg medewerkers klaar om de vracht over te laden voor doortransport naar Kovel (Oekraïne) en naar een net bevrijde plaats in de regio Donetsk. Een apart deel van de lading was bestemd voor frontsoldaten en daar heeft een kerkelijke instantie gezorgd voor distributie naar bestemming. Het belangrijkste deel van de reis zat er toen op. “De planners van Gesink hadden inmiddels een retourlading in Lukow (ongeveer 150 kilometer naar het noorden) gevonden. In the middle of nowhere een vracht hout voor Enschede geladen en de terugreis kon aanvaard worden”, geeft Aart aan. “Ik heb mijn opdracht in een professionele sfeer mogen uitvoeren en ben gelukkig niet geconfronteerd met mensen in ellendige omstandigheden. Dat zou alleen maar een akelig gevoel van machteloosheid opleveren waar ik op dat moment toch niets aan kon veranderen. Al met al ben ik blij dat ik op deze manier een steentje mocht bijdragen aan een klein beetje verlichting van de narigheid van al die getroffen Oekraïense mensen.”